Hoezo ontvoerders?

Narina liep rustig over straat met haar ogen gesloten voor even en ze slaakte een diepe zucht uit. Ze opendde haar ogen rustig en een grote rood/roze vos liep naast haar mee over straat. Ze keek rustig voor haar uit en ze keek vanuit haar ooghoeken naar een groepje jongens die over haar zaten te praten en haar zaten uit te lachen. Ze gromdde even en Kyuubi merktte de jongens op en stoptte en begon vals naar ze te grommen. Narina liep rustig door en keek om naar Kyuubi en glimlachtte. Kyuubi liep weer rustig mee en keek lief naar Narina en de jongens?. Die waren bang weg gerend en Narina lachtte. "wat een watjes" zei ze rustig en ze deed een pluk haar achter haar oor. Ze keek even naar Kyuubi en ze stoptte aan de eind van de straat en keek naar de rij bomen en ze liep er rustig heen en paktte een stok en ze keek naar Kyuubi. Ze begon hevig te kwispelen en ze keek Narina aan. Narina gooidde de stok heel er ver weg en Kyuubi ging er als een gek vandoor achter de stok aan. Narina kon haar lach niet in houden en ze keek even om haar heen maar daarna weer richting de plek waar Kyuubi heen gerend was.

Een grote uil vloog door de lucht. Zijn zwarte ogen schoten over de straten. Ook Narina bleef hem niet onopgemerkt. Toch vloog de uil verder door de lucht en verdween uit het zicht. Mikaru rende dezelfde richting uit als de uil en glimlachte licht. Ze hadden pas nog iemand met succes uit het kasteel weten te halen en daar was hij blij mee. Zijn ogen glunderde en hij keek even om om te kijken of niemand hem volgde. Hij keek voor zich en slikte even. Hij had Narina niet gezien en botste tegen haar op. Het lukte hem om onder haar te belanden zodat zijn niet met een enorme klap op de grond kwam. Even verbeet hij de pijn en opende zijn ogen. "Sorry..." mompelde hij en zuchtte even. Dat moest hem weer overkomen.

Narina liep rustig door en keek even naar Kyuubi en glimlachtte lichtjes en ze keek rustig naar de lucht. Tot dat ze opeens een uil over zag vliegen en ze trok een wenkbrauw op "hier vliegen normaal toch geen uilen overdag....???" en ze keek de uil na. Kyuubi was begonnen met grommen richting de uil en wou erachteraan gaan tot dat ze de stem van Narina hoordde. "Kyuubi nee!!!" en ze keek haar streng aan en Kyuubi pieptte even en Narina aaide haar en glimlachtte "het is al goed" zei ze rustig en ze hoordde voetstappen achter zich en ze keek om en net op dat moment liep er iemand tegen haar aan. Ze viel op de jongen en had haar ogen door de schrik gesloten. Ze opendde haar ogen en lag op hem en schrok even en sprong op. Kyuubi keek verbaasd en geschokt en begon toen te grommen. Narina keek even naar Kyuubi en daarna weer naar de jongen en ze hoordde zijn woorden "oo geeft niet hoor" zei ze rustig.

Mikaru wreef even over zijn achterhoofd. Hij stond op en wist tegelijk ook Narina overeind te helpen. Hij merkte dat kyuubi gromde en glimachte. Hij aaide even over het kopje van hem en keek even naar Narina. "Gaat het een beetje? Heb je ergens pijn?" vroeg hij bezorgd. Hij bestudeerde haar even, geen gescheurde kleding en zo te zien geen verwondingen. Hij keek haar aan en glimlachte lichtjes.

Kyuubi gromdde nog steeds naar de jongen en ze ging voor Narina staan en bleef grommen en liet haar tanden zien. "heey meisje toch... kappen...." zei ze rustig tegen Kyuubi en ze stoptte meteen en ze keek onschuldig naar Narina en even naar de jongen. Narina schudde haar hoofd even en keek weer naar de jongen en hoordde zijn vraag en ze zag dat hij haar bestudeerde. "oo nee hoor ik heb niks" en ze glimlachtte lichtjes. Ze deed een pluk achter haar oor en aaide Kyuubi even en Kyuubi gaf haar een lik.

Mikaru zuchtte van opluchting. Hij keek in de richting van waar de uil heen was gevlogen. "Zeg, je hebt toevallig geen zwarte uil voorbij zien vliegen of wel?..." als dat zo was dan kon hij het wel opgeven. Hij glimlachte. Je hebt verloren zei ineens een stem die wat laag maar toch wijs klonk. Mikaru keek even droog opzij. "Ik weet het..." mompelde hij. Op zijn schouder kwam uit het niets een uil tevoorschijn. "Ik stel me maar even voor. Mijn naam is Mikaru en dit hier is Ace." zei hij vriendelijk.

Narina keek naar de jongen en veegdde wat stof van haar rok af en deed haar staart goed en aaidde Kyuubi even en ze glimlachtte lichtjes. Ze hoordde toen wat de jongen zei en ze stond weer recht en zette een hand op haar zij. "nou.... eigenlijk wel hij vloog die richting op" en ze wees waar hij heen ging en opeens begon Kyuubi te grommen toen ze de uil op de jongens schouder zag zitten. "Kyu waarom moet je naar iedereen grommen die we tegen komen???" en ze keek haar droog aan. "nou misschien zijn ze gevaarlijk" zei ze onschuldig en ze keek haar rustig aan. Narina hoordde wat de jongen zei en glimlachtte "ik ben Narina en dit hier is Kyuubi maar je kan haar ook gewoon Kyu noemen" en ze keek even naar de zwarte uil.

Mikaru glimlachte. "Aangenaam..." zei hij tegen haar. Zijn blauwe ogen gingen even naar ace. geef haar ook zo'n veer.. zei hij kalm. Mikaru knikte. Uit zijn mouw haalde hij een rode veer. "Neem dit en mocht je hulp nodig hebben breek hem dan door de helft..." zei hij kalm tegen haar en bood haar de veer aan. "Dan zal ik zo snel mogelijk komn..." zei hij tegen haar.

@Lila: Min. 3 volle regels aub! 1ste waarschuwing!