Mauromír keek met een norse uitdrukking op zijn gezicht toe hoe Kathy zichzelf met haar Dier liet verdwijnen door eenmalig in haar handen te klappen. Fantastisch, kon hij die Helper weer opruimen. En net toen hij dacht dat Kathy dit af zou handelen. Die was vast bang haar prinsessenhandjes vuil te maken. Goed dan, het was aan hem. Zuchtend liep Mauromír op de bol af, maar hij hoefde nog geen meter in de buurt te komen of de Helper bevrijdde zichzelf al uit de bol en vloog op de rug van zijn Dier overhaast weg. Laf was het enige woord dat in hem opkwam. 'O, wat vreselijk ontzettend slim. Ik sta werkelijk versteld,' zei Mauromír op sarcastische toon terwijl hij de Helper nakeek tot hij niet meer dan enkel een stipje aan de horizon was. Hij haalde verveeld zijn schouders op en draaide zich om. Dat was weer minder werk voor hem. Puffin rees klapwiekend op en bleef een paar enkele meters boven zijn hoofd stil in de lucht hangen. 'Je prooi neemt de benen, Baas. Als je snel bent kun je dat Kind nog van haar vrijheid ontdoen,' lichtte hij de situatie in. Mauromír grijnsde breed en begon alvast te rennen - of beter gezegd: hij plaatste zich over het grensgebied als letterlijke bliksem voort.
Hij had geluk gehad; een paar minuten later en het Kind was hem veilig ontkomen. Het was een meisje - onschuldig en wijs genoeg om terug te keren. Meisjes waren altijd leuker om te ontvoeren. Het snerpende gegil tegen zijn trommelvliezen dat losbarstte zodra hij er één te pakken had, bezorgde hem vaak de slappe lach. Mauromír hield zich in de dorre bosjes schuil en loerde tussen een paar takken door naar het Kind. Puffin kwam even later uitgeput aangewaaid en liet zich met een overdreven luide zucht op de schouder van de Baas vallen. 'Ik haat het als je dat doet!' zeurde hij met een boos stemmetje. 'Je wéét dat ik je onmogelijk bij kan houden als jij weer als de donder over het land raast!' Mauromír balde zijn vuist en beet woedend op zijn onderlip. 'Vervloekt, Puffin!'
Hij kwam uit de struiken tevoorschijn en onthulde zijn aanwezigheid. Het Kind moest hen nu toch ongetwijfeld gehoord hebben. Puffin sloeg geschrokken zijn vleugels voor zijn snavel toen hij zich besefte dat de Baas in opperste concentratie bezig was een Kind te observeren. 'Nou, nu je toch weet dat ik hier ben kan ik net zo goed mijn plicht vervullen, niet?' zei Mauromír zuchtend terwijl hij dichter naar het Kind toeliep om haar van dichtbij te bekijken. 'Ik ben Mauromír, dat is Puffin, en jij bent een Kind wiens naam binnenkort niet meer van belang is.' Mauromír zette een valse glimlach op en keek, nu hij zo dichtbij stond, afwachtend op het meisje neer.
Index 
Portal 
zo jan 31, 2010 11:55 pm
