Back Home....but not Alone

Onderwerp: Re: Back Home....but not Alone vr feb 12, 2010 5:35 pm

Yuki volgde de uil op de voet. Hij kronkelde rond objecten, tot hij - en z'n baasje - bij de slaapkamerdeur terecht was gekomen. Zijn kop omzeilde nieuwsgierig de deur.
Mao speurde de kamer op haar beurt af. Niet veel te zien, maar dat kon haar niet echt schelen. Een kamer was om te slapen - niet om in te leven. Dankbaar knikte ze naar de zwarte uil.

Ze vermoedde dat hij weg was gevlogen, want toen ze zich omdraaide, was hij er niet meer. Met opgehaalde schouders liep ze naar het bed toe. Zonder ook maar iets te ondernemen liet ze zich op het bed vallen. Het was raar om zo'n zacht bed te hebben...
Mao had zich amper wat rechter gezet, of Yuki kwam erop springen. Normaal gezien stond ze het niet toe, maar ze had de energie om iets te doen al verloren. Zonder mokken liet ze hem begaan terwijl hij zich aan haar zijde krulde. Hij nam meer plaats in dan Mao zelf, maar liet wel voldoende ruimte over voor Mao. Door het spinnende geluid en lichaamswarmte van haar panter, viel Mao meteen in slaap.

Onderwerp: Re: Back Home....but not Alone vr feb 12, 2010 10:13 pm

Ace glimlachte toen hij zag dat ze gelijk op bed plofte hij verdween net zo snel als hij was gekomen en liep naar beneden.
Mikaru liep door de gang naar de badkamer toen zijn ogen op Mao gericht werden. Ze sliep al. Hij glimlachte en keek even naar haar en liep toen verder naar de badkamer. Hij poetste zijn tanden en liep daarna terug. Hij ging op bed liggen en viel in slaap.

Onderwerp: Re: Back Home....but not Alone za feb 13, 2010 12:56 pm

[Ik vul het wel even aan.]

Na een tijdje geslapen te hebben begon de eerste lichtstralen door de gordijnen heen te schijnen. Mikaru stond gelijk op. Ze hadden een drukke dag vandaag. Hij kleedde zich aan en pakte een envelop. Daarop schreef hij: 'Mao'. In de envelop deed hij een kaartje van een concert en een briefje met de tekst:
Mao, mocht ik al weg zijn voor je wakker bent dan ben ik in het park. Heb een concert te spelen. In de keuken kun je het brood en beleg vinden. Mocht je nog naar het concert willen zit hier een kaartje voor de toegang in. Groetjes, Mikaru.
De envelop legde hij bij haar op het nachtkasje en liep daarna zachtjes naar beneden. Beneden maakte hij voor zichzelf wat brood klaar en at het op. Daarna pakte hij een tas en keek nog even naar boven. Daarna liep hij naar de voordeur en liep naar buiten. Was hij iets vergeten? Zo ver hij wist niet. Hij merkte dat Ace ook aan kwam vliegen en glimlachte. "Misschien tot daar Mao..." zei hij met een glimlach.

Onderwerp: Re: Back Home....but not Alone za feb 13, 2010 4:12 pm

Mao werd wakker met het onbehagelijke gevoel te stikken. Wakker schrikken is niet echt de leukste manier om wakker te worden - en dat zou Mao later ook beseffen. Toen ze opmerkte wat de reden voor het onaangename gevoel was, kreeg ze zin om het beest in elkaar te slaan. Yuki lag voor de helft op Mao's lichaam - en zo'n 65 kilo op je in de ochtend was niet bepaald iets waar je naar uit kon kijken. Mao duwde het beest wild van haar af, waarna ze zuchtend recht ging zitten. Yuki had z'n slaperige ogen half geopend, waarna hij z'n muil met scherpe tanden liet zien terwijl hij (op zijn eigen manier) gaapte.

Toen ze na een paar minuten levenloos op de rand van haar bed had gezeten, merkte Mao op dat er iets was veranderd in de kamer. Ze had haar tas gisterenavond niet zien liggen, maar dat lag waarschijnlijk meer aan haar slaperigheid. Wat er wel lag, was een envelop op het nachtkastje. Toen ze de letters zag die haar nam spelden, twijfelde ze niet om de envelop open te scheuren. Een briefje en één of ander kaartje vielen in haar schoot. Alvorens het andere te bekijken, vouwde Mao de brief open. Ze las het met een glimlach, toen ze besefte dat het andere kaartje een ticket was. Haar dagplanning was al gemaakt!

In minder dan een minuut had ze nieuwe kleren aangedaan en was ze naar beneden gehold. Ze had de instructies gevolgd en moest amper zoeken om eten te vinden. Na een snelle hap was ze klaar om te gaan. Het ticket had ze in haar broekzak gestopt om het niet te vergeten. Mao graaide nog snel een trui uit haar tas en liep naar de voordeur.

"Yuki!" schreeuwde ze.

Ze kende de stad niet goed en had geen idee waar ze naartoe moest. Ze zou op Yuki's oriëntatievermogen moeten vertrouwen... Hij was al snel bij haar zijde. Klaarwakker, in tegenstelling tot Mao. Zonder teveel poespas vertrokken ze in het doolhof van straten. Meer een onbekend woud in Mao's woordenboek...